Louis Kahn’a
Yeni/den Bakış
Re/Framing Louis Kahn

Sergi, Kahn’ın yapılarına “ışıkla tektonik”, “yeri kurmak”, “programı yoğurmak” temaları çerçevesinde yeniden bakan fotoğrafları merkezine alıyor. Öğrencisi olmuş ODTÜ kökenli mimar-eğitimcilerin Kahn ile öznel deneyim ve düşüncelerini paylaştıkları kısa filmler; karakalem ve renkli eskiz ve resimleri; yazdığı veya üzerine yazılan kitaplardan bir seçki ile, onun çok boyutlu kişiliğini Türkiye’deki ilk Louis I. Kahn sergisi için çerçevelemeyi deniyor. Serginin aynı isimli bir kitabı da bulunuyor.

Destekleyen

Pera Müzesi, Seranit

Yıl

2017

Kategori

Sergi

Kitap

Hizmetler

Kürasyon

Editörlük

Araştırma

Etkinlik Programlama

Louis I. Kahn, ismi 20. yüzyıl dünya mimarlığının önemli aktörleriyle birlikte anılan, ancak üretimi ve söylemini kategorize etmesi görece zor olan bir mimar, düşünür, sanatçı, bir “mimarlık gurusu”... Amerika’da 1950’ler ile 1970’ler arasında sürdürdüğü, görece ‘geç parlayan erken yaşta biten’ mimarlık kariyeri, ardında yoğun ve etkili bir miras bırakır. Mimari yapıtlarında, kendine özgü deyişlerle dolu yazıları ve resimlerinde, amansız biçimde başlangıçların, ebedi gerçeklerin, ölçülebilen ve ölçülemeyen değerlerin, yani kendi sözleriyle ışık ve sessizliğin izlerini sürer.

Mimarlık ürünleri kadar karakalem ve suluboya ağırlıklı resim ve eskizleri de kaydadeğer bir bütün oluşturur. Pensilvanya Üniversitesi Güzel Sanatlar Okulu’nun efsanevi yüksek lisans stüdyosunda birçok öğrenci yetiştirir. Bunlar arasında Türkiye’de ODTÜ Mimarlık Fakültesi kurucu kadrosunu oluşturan birçok isim de vardır. Mimar ve fotoğrafçı Cemal Emden, Kahn’ın tüm yaşamını geçirdiği, çalıştığı ve eğitmenlik yaptığı Pensilvanya’dan başlayarak Dakka ve Ahmedabad’a uzanan tasarladığı önemli yapı ve yerleşkeleri, Kahn yapılarına yeniden ve yeni bir gözle bakmak için fotoğraflamıştır.

Filmler: Duygu Tüntaş

Fotoğraflar: Pera Müzesi'nin izniyle

“Kahn’ın dünyası hayranlık ve merak doludur. Hem erken eğitiminde yaptığı figür analizleri, hem de gezilerde yaptığı suluboya ve pastel resimler ile kömür eskizler, baktığı ile nasıl bütünleştiğini, çevresini ve görüntüleri birer ruh hali olarak okuduğunu gösterir.”

Jale Erzen

Kahn, zamanın ötesinde bir mimarlık arayışında, yapılarının içinde yaşayanları olduğu kadar ışığı, strüktürü, malzemeyi de onurlandırması gerektiğine inanır. “Neredeyse konuşan” çizimleri onun zihnine bir yolculuğa izin verir. Mimari eskiz ve çizimleri, Kahn’ın “formdan” “tasarıma” giden yolda yaşayan ve yaşamayan varlıkların ifadelerini aradığı ortamlardır. Bir mimari programla ilk kez yüzleştiğinde kişisel bir ifade aramadan önce, yaşam

bulacak yapının form diyagramları ile onun "ne olmak istediğini" bulmaya çalışır. Tasarım sonra gelmelidir. Ona göre “Form kişisel değildir, ancak tasarım tasarımcısına aittir.” Bazen çizginin bazen tonalitenin egemen olduğu, üzerinde hafif noktacıklar veya süreğen kalın karakalem darbeleri, şiirsel ve teknik anlatımlar ile ışık, gölge, malzeme, strüktür araştırmaları barındıran mimari çizimleri, Kahn’ın ışık ve sessizlik arayışının ‘sessiz’ ifadeleridir.